"Σταμάτα και άκου!"
- Trachanidou Eleni (nanito)
- Oct 16, 2018
- 3 min read
Σαν ανθρώπινα όντα τελικά μας τραβάει ο πόνος και η μιζέρια. Έχει κάτι το μυστήριο και προκλητικό το συνεχές σκοτάδι. Βέβαια όταν μπαίνεις μέσα σε αυτό το δωμάτιο από μαύρο, χωρίς να έχεις κάποιον απτό λόγο να βρίσκεσαι εκεί, η έξοδος είναι αρκετά δύσκολη.
Σε διάφορα ψυχολογικά άρθρα και video, θα δει κανείς ένα μοτίβο να επαναλαμβάνεται κατά την προσπάθεια εξήγησης της κατάθληψη του πολίτη στον 21αιώνα. Αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Δεν δίνεις αρκετή αξία στον εαυτό σου, σε ουσιαστικό επίπεδο, ώστε να προστατευτεί από την ανθρώπινη φύση του. Όπως επίσης αναφέρουν, από άποψη βιολογίας, είμαστε προγραμματισμένοι να "κλειδώνουμε" σε ό,τι αρνητικό. Αφού έτσι θα μπορέσουμε να μηχανευτούμε τρόπους αποφυγής του. Πρακτικά το ένστικο επιβίωσης έχει δημιουργηθεί με πολύ σοφό τρόπο. Τι γίνεται όμως όταν εμφανίζει λάθη στο πιο θεωρητικό επίπεδο, την ανθρώπινη ψυχολογία;
Λυπητερές μπαλάντες, ποιήματα, ταινίες, διαμαρτυρίες και οργισμένοι χαρακτηρισμοί. Όλα βοηθούν στην ενίσχυση της θέσης. Αυτή η προβολή της ματαιότητας της ύπαρξης, που συχνά απογυμνώνει το άτομο από όποια ελπίδα, όχι απλά στηρίζει την αρνητική πλευρά του "ενστίκτου επιβίωσης" θέτει θεμέλεια για γενναιές γενναιών! Παρατήρησε τον εαυτό σου σε μια δύσκολη μέρα. Πότε ξεπερνάς τα θέματα που προκύπτουν; Όταν ξεκινάς να ακούς μελωδίες που αντικατοπρίζουν τη ψυχολογική κατάστασή σου ή όταν αποσπάς τις σκέψεις σου με μια χαρούμενη και χαλαρή νότα;
Γενικά, όταν ο άνθρωπος επιστρέφει στον εγωκεντρικό χαρακτήρα της φύσης του, τείνει να αποκλίζεται από τις δικιές του αποκλειστικά παρωπίδες. Όπως ένα μικρό παιδί δεν καταλαβαίνει μια απλή παρότρυνση, έτσι και ένας πλήρως ανεπτυγμένος ενήλικας όταν κλείνει οικιοθελώς τον εαυτό του σε αέναες δυσοίωνες σκέψεις γίνεται θύμα με το χειρότερο θύτη.
Η δύναμη της θέλησης είναι τεράστια. Αν δεν θέλεις να βγείς από το όποιο τέλμα έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου, δεν θα βγεις. Ασχέτως εάν έχεις υποστήριξη από το περιβάλλον σου ή γνέφεις καταφατικά και με μετάνοια σε ό,τι συμβουλή έρθει στο δρόμο σου. Μπορεί να ακουστεί μελοδραματικό αλλά φαντάσου ένα βάλτο με κινούμενη άμμο. Στην όχθη του βρίσκονται όλα εκείνα τα πρόσωπα που ανα καιρούς στέφεσαι για υποστήριξη. Μέσα στο βάλτο βρίσκεσαι εσύ. Γνωρίζεις το τρόπο να σωθείς. Ήρεμα, με αργές κινήσεις θα πιάσεις το σκοινί που σου δίνεται και θα βγείς. Εσύ όμως πανικόβλητος/τη προσπαθείς να κολυμπήσεις και το μόνο που καταφέρνεις είναι να βουλιάζεις.
Οι άνθρωποι από την όχθη σου φωνάζουν να σταματήσεις. Εσύ όμως συνεχίζεις. Ξαφνικά παγώνεις και σταματάς να κινείσαι.
Είναι η φωνή στο κεφάλι σου που σε προστάζει. "Σταμάτα και άκου!"
Οι σκέψεις μπορεί να σε βαλτώσουν. Ειδικά σήμερα με τους όποιους ρυθμούς και ηθική έχει πάρει η ζωή. Προσωπικά, είναι πολύ εύκολο να χαθώ μέσα σε σενάρια. Όμως, σε στιγμές διαύγειας και αφού, ίσως άσκοπα, έχω κουράσει τον εαυτό μου βρίσκω αυτή τη φωνή που λέει άλλοτε αυστηρά άλλοτε γλυκά "Σταμάτα". Το πως θα βρείς αυτή την φωνή είναι δικό σου θέμα. Σε εμένα έρχεται μέσα από την προσευχή. Άλλος από το διαλογισμό ή όποιον άλλο τρόπο. Μόνο θαυμαστικό στο τρόπο που θα βρείς, είναι να σε βοηθάει πραγματικά να ξεκολλήσεις. Όχι υποχθόνια να σε τραβάει πιο βαθειά.
Υ.Γ
Αυτά είχα να σας πω για σήμερα. Η καθημερινότητα μου τρέχει 100ρι. Αυτό συνεπάγεται με περιορισμένο χρόνο για το κανάλι στο Youtube αλλά και το blog εδώ. Βέβαια θα προσπαθήσω να ξεκλέβω στιγμές. Προτεραιότητα έχει η ψυχική και σωματική μου υγεία. Δεν γίνεται να "κηρύττω" κάτι χωρίς να πράττω αναλόγως. Σωματικά είμαστε κομπλέ. Ψυχικά, κάθε μέρα είναι ένας αγώνας προς βελτίωση ή και συντήρηση. Οπότε ελάτε να τρέξουμε μαζί ο καθένας το 100ρι του. Με παρέα όλα είναι πάντα πιο ωραία ;)