Πανελλαδικές, πανευρωπαϊκές, ο Πάνας και ο αυλός του...

Η νέα γενιά είναι αδιάφορη. Η νέα γενιά είναι χειραγωγήσιμη . Η νέα γενιά δεν έχει τη σπιρτάδα των παλαιότερων. Η νέα γενιά τα έχει όλα και παραπονιέται.

Η νέα γενιά έχει ένα σύστημα συνεχών αλλαγών. Από την ώρα που θα της υποσχεθούν σχολικό εξοπλισμό και θα τον δώσουν στην επόμενη χρονιά. Από την ώρα που θα αλλάξουν το τρόπο εξετάσεων τουλάχιστον τρείς φορές μέχρι να φθάσει να δώσει πανελλήνιες. Από την ώρα που οι ιδέες της θα μπαίνουν σε βαθμολογήσιμα καλούπια για να μπορέσει να τα ελέγξει ο κάθε καθηγητής ένα απόγευμα του Ιουλίου.

Με το που μπεί κάποιος στο Γυμνάσιο και έρθει σε μια πρώτη επαφή με τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς, αρχίζει ενδόμυχα να αγχώνεται για τις πανελλήνιες. Καθώς, όπως θα μάθει τα επόμενα έξι χρόνια της σχολικής του ζωής, είναι αυτές οι εξετάσεις που θα καθορίσουν τη σχολή στην οποία θα περάσει. Ως ένα βαθμό αυτή η προσέγγιση έχει ένα νόημα αφού όσο περνούν οι χρονιές συνηθίζει στην ιδέα της ωριαίας αξιολόγησης και αποδίδει με τον δικό του τρόπο.

Ωστόσο όπως όλοι γνωρίζουμε, κάτι τέτοιο απέχει παρασάγγας ως νοοτροπία με το που ο μαθητής φθάσει στο Λύκειο. Είτε η ελλιπής διδασκαλία του δημόσιου κάποιες φορές σχολείου είτε ο υπερβολικός ανταγωνισμός που καλλιεργούν τα ιδιωτικά σχολεία ή η αίσθηση ενηλικίωσης που δίνει το να "μοιράζεις το χρόνο σου στο φροντιστήριο" έχουν φέρει την κατάσταση στο σήμερα. Δαπάνη υπέρογκων ποσών, όχι μόνο για μαθητές που έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Αλλά και για ήδη "δυνατούς" μαθητές. Δηλαδή (για να μιλήσουμε και με όρους βαθμολόγησης) 17 και πάνω.

Το να χρειαστεί βοήθεια ένας μαθητής στα μαθηματικά, είναι κατανοητό. Στο άγνωστο, επίσης. Στην έκθεση ιδεών όμως αποτελεί μυστήριο το γιατί είναι ένα μάθημα που καίει ή αγχώνει τόσο κόσμο. Ουσιαστικά πρέπει ο μαθητής να αναπτύξει 3 βασικά επιχειρήματα με μια εισαγωγή και μια αποφώνηση. Όμως αποτελεί κομμάτι που ταλαιπωρεί χρόνια τώρα το κόσμο. Μέσα σε αυτούς και εμένα, κάποτε.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε οι ιδέες μου να είναι ουδέτερες ή γενικές. Κάποιος όχι αυτός, μερικές φορές όχι τις περισσότερες και πολλά άλλα. Στο γυμνάσιο ο λόγος μου ήταν πολύ πεζός. Στο λύκειο είχα έντονο ποιητικό λόγο. Κάθε χρονιά και μια προσαρμογή της σκέψης στα γούστα της εκάστοτε φιλολόγου. Μέχρι που στο Λύκειο βρήκα το θάρρος να ρωτήσω:

-"Γιατί να αλλάξω το τρόπο που γράφω, αφού είναι έκθεση ιδεών και οι ιδέες μου είναι αυτές. Υποτίθεται ότι εξετάζεται η δομή και η επιχειρηματολογία. Εφόσον καλύπτονται και τα δύο, ποιο είναι το θέμα;"

-"Στις εξετάσεις ο βαθμολογητής δεν σε γνωρίζει. Μπορεί να προβάλει τις δικές του δεοντολογίες στο γραπτό σου. Αν δε ταιριάζουν χαμηλώνει ο βαθμός. Πόσο σίγουρη θα είσαι ότι έγραψες 100% σωστά για να πας σε ανά βαθμολόγηση; "

Τότε ως δεκαεπτάχρονη γεμάτη ελπίδα για το κόσμο που με υποδεχόταν σε ένα χρόνο, είχα νευριάσει. Όμως το δέχθηκα γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Τώρα στα είκοσι δύο καταλήγω στο ότι οι πανελλήνιες και κατ' επέκταση όλο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι προσομοίωσης της ζωής. Πολλά δε θα σου αρέσουν. Πολλά δε θα βγάζουν νόημα . Σε πολλά θα σωπάσεις αν θες να προχωρήσεις και για πολλά δε θα βρείς το δίκαιο σου. Λίγα θα αξίζουν. Λίγα θα καταλάβεις το γιατί. Λίγους θα εκτιμήσεις. Αλλά αυτά τα λίγα θα σου δώσουν μια βάση και ένα στήριγμα στη ζωή σου.

Η έκθεση των πανελληνίων είναι μια παρωδία της "έκφρασης των σκέψεων". Όμως πότε στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και στη ζωή, η ειλικρινής σκέψη εκτιμάτε;

#plakakichannel #blog #πανελλαδικες #πανελληνιες #μαστιγα #πανας #αυλός #χαζομαρες #εξετάσεις #ουσια #εκθεση #ιδεες #εκθεσηιδεων #June #Ιούνιος #αρθρο #νέο #newpost #εκπαιδευση #αποψεις #ελλαδα #μαθητες #φοιτητες #εμπειρίες #δεκαεπτάχρονο #εικοσιδύο #δεκαετία #laptop #2019 #2013 #νεαγενια #γενια #generationz #σχολείο #Λυκειο #συστημα #εκλογες #σκεψη #youth #thinking #Ευρωπη #talk #observation #aftermath #αναστοχασμός #στοχασμός