top of page

Εδώ Πολυτεχνείο;


Ακούει κανείς;

Για άλλη μια χρονιά το κέντρο της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα η περιοχή των πανεπιστημίων αποτελεί μέρος προς αποφυγή εάν δεν συμμετέχεις σε διαδηλώσεις, έχεις αυτοκίνητο και θες να συνεχίσεις να έχεις και αύριο 18/11 ή γενικά εάν πλέον έχεις σιχαθεί τον δήθεν φόρο τιμής στον αγώνα που εξυπηρετεί λίγους και γνωστούς.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία» διαλαλούσαν το '73 οι φοιτητές στο ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Μια ματιά στις δικές μας μνήμες ως φοιτητές και το μόνο σύνθημα που σίγουρα δεν αναδύεται είναι " αγώνας για δημοκρατία".

Το "Πολυτεχνείο" αποτελεί ένα σύμβολο. Μια τρανή απόδειξη πως οι νέοι μπορούν να φέρουν αλλαγή. Ίσως όχι στην άμεση λειτουργία του κράτους, αλλά στο είναι των πολιτών που το δομούν. Μια πράξη γενναιότητας μπορούσε να αφυπνήσει τότε, αλλά και κάθε τώρα, όποιον σκεφτεί πρακτικά την σημασία του αγώνα των νέων. Σε μια εποχή όπου η ελεύθερη έκφραση ήταν ουτοπία, με χαιρέκακους ανθρώπους έτοιμους να υποδείξουν όσους διαφοροποιούνταν, το να συντονιστεί μια ομάδα νέων, εκπροσώπων του πνεύματος και της μόρφωσης, και μαζί άφοβα να αντισταθούν στο λάθος των πολλών είναι κάτι αφάνταστα δύσκολο και θαυμαστό.

Είναι αυτονόητο ότι η μνήμη της πράξης πρέπει να μένει ζωντανή και να τιμάται, γιατί μέσα από σωστά παραδείγματα χτίζεται το μέλλον. Όμως εν έτη 2019 πως θεωρεί ο καθένας την έννοια της τιμής;

Πολλοί κατακρίνουν τις παρελάσεις στις εθνικές εορτές της χώρας ως πολεμοχαρής και αναχρονιστικές. Το να θυμάται κανείς την ιστορία και όσους έδωσαν τη ζωή τους, σε μάταιους κατά τα άλλα, πολέμους. Το να παρελαύνει σε ήχους εμβατηρίων αναλογιζόμενος πως κομμάτι της ταυτότητας του διαμορφώθηκε χρόνια πίσω από τον ηρωισμό κάποιων, που δεν μπορούσαν καν να φανταστούν τον ίδιο και όλους τους σύγχρονούς του.

Οπότε οι παρελάσεις φεύγουν από τους πιθανούς τρόπους. Άλλωστε πολλοί από τους συμμετέχοντες στο Πολυτεχνείο είναι ακόμα εν ζωή. Οπότε μια παρέλαση θα ήταν υπερβολική.

Μια ειρηνική πορεία ίσως, με τραγούδια στο τέλος και ομιλίες από ανθρώπους του πνεύματος για τη σημασία και την αλήθεια της δημοκρατίας, χωρίς κομματικούς χρωματισμούς; Δεν ακούγεται τόσο άσχημο! Κάποιος θα σκεφτόταν σε αυτό το σημείο πως γίνονται ειρηνικές πορείες. Λέγονται λόγια για τη σημασία της δημοκρατίας. Δεν υπάρχουν κομματικοί χρωματισμοί. Είναι ημέρα γιορτής και περισυλλογής.

Δυστυχώς σας έχω άσχημα νέα. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα, εκτός από το πατροπαράδοτο "κάψιμο αυτοκινήτων" μετά το τέλος όποιων εκδηλώσεων από 5-10 άμυαλους, υπήρξαν όπως κάθε χρόνο άλλα τόσα παρατράγουδα.

Πρώτο και καλύτερο η κατάληψη τμημάτων στα πανεπιστήμια. Το '73 οι φοιτητές έκαναν κατάληψη για να διαμαρτυρηθούν για την έλλειψη δημοκρατίας. Το 2019, σε περίοδο δημοκρατίας η κατάληψη που βασίζεται;

Ίσως στην υποβάθμιση της εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια. Ίσως στην οικονομική ύφεση. Ίσως στο ότι το φαγητό της λέσχης δεν πρέπει να μοιράζεται μόνο με υπόδειξη φοιτητικής ταυτότητας(!)

Από όποια πλευρά και αν το κοιτάξει κάποιος το να καταλαμβάνεις ένα τμήμα ορμώμενος από τα κοινωνικά γεγονότα, έχοντας δήθεν ως μανιφέστο το αγωνιστικό πνεύμα που ενέπνευσε η πράξη των φοιτητών το '73, ειναι πέρα για πέρα οξύμωρο. Εκείνοι αγωνίζονταν για δημοκρατία. Εσύ στη προσπάθεια σου να ακουστείς καταπατάς το δικαίωμα του άλλου για γνώση.

Η μια μέρα κάνει την διαφορά;

Ακόμα και το ένα λεπτό!

Όταν κλείνεις το χώρο που ο καθένας έχει ως μέσο για να διευρύνει την σκέψη του, χωρίς προηγουμένως να έχεις σεβαστεί την επιθυμία του, δεν γίνεσαι αγωνιστή.

Ισχύει πως η 17η Νοεμβρίου είναι μια αφορμή για να έρθουν στην επικαιρότητα όλα τα θέματα που "καίνε" τους νέους. Από την κατάργηση του ασύλου μέχρι τα επίπεδα ανεργίας. Δεν ζούμε όμως σε ακραίες εποχές ώστε να απαιτούνται ακραίες μορφές αντίδρασης! Γιατί η κατάληψη είναι και θα είναι μια ακραία μορφή. Ασχέτως αν όλοι ως φοιτητές τη βλέπαμε ως "μια εβδομάδα χωρίς μαθήματα".

Ένα ακόμα υπέροχο παράδειγμα απόδοσης τιμής στην έννοια του πολυτεχνείου ήταν και η έντονη αντίδραση κατά την κατάθεση στεφάνου από πολιτικό πρόσωπο στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης. Ίσως θεωρήθηκε παρωδία η παρουσία του συγκεκριμένου προσώπου στο χώρο. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να απαγορεύει την απόδοση τιμών. Πόσο μάλλον μια μέρα όπου το όλο μήνυμα είναι η δημοκρατία.

Εν ολίγοις, η νιότη έχει θέρμη και αυθορμητισμό. Πρέπει να προσέχουμε πότε ο υπερβολικός ζήλος ξεπερνά τα όρια και τυφλώνει. Όχι με την πραγματική σημασία. Αλλά με την μεταφορική. Η οποία είναι μακράν χειρότερη για το άτομο αλλά και τους γύρω του...

Newsletter
Κάνε εγγραφή και διάβαζε πρώτος τις καινούριες αναρτήσεις και νέα

  • YouTube
© Copyright of PlakakiChannel
bottom of page